Ping! Een melding op haar telefoon.
Mascha ligt op de bank met de krant maar ze leest niet. De vader van de kinderen is de deur uit, de kinderen zijn naar school gebracht. En Mascha ligt op de bank terwijl haar huis een puinhoop is, ze haar haar zou moeten wassen, er een berg kleren ligt om te strijken en de tuin meer een asbak is dan een tuin.
Haar telefoon ligt op tafel maar ze heeft geen zin om op te staan. Of is het misschien die leuke vader van het schoolplein waar ze af en toe mee flirt? Hij moest eens weten hoe ze er nu bij ligt.
Ze sloft naar haar telefoon. Nee hoor, niets geen spannend bericht. Het is een agendamelding. Dat de schoolfotograaf er vandaag is. Lekker op tijd, dit. Haar dochters maakten vanochtend zelf een ingevlochten vlecht. Althans, dat is hoe ze het noemden. Het zag er niet uit, maar omdat ze zo’n goede moeder is zei ze dat het prachtig was.
Ze kan dit niet. Plannen. Op tijd weten dat de schoolfotograaf komt. Ze is oprecht een lieve moeder maar geen opgeruimde, gestructureerde, verzorgde Zuidvrouw.

Als ze een van haar dochters ophaalt bij een klasgenootje ziet ze huizen die allemaal hetzelfde zijn, althans, de inrichting. Zwarte kozijnen en grote foto’s aan de muur. Geen boek te bekennen behalve ergens een duur kook- of kunstboek. Het is er leeg, opgeruimd, licht. Onpersoonlijk.
Maar ook jaloersmakend.
Bij haar overal kunst, boeken, frutsels, foto’s, beeldjes, bloemen en troep. Overal dingen. Mensen vinden het bij haar gezellig, zeggen ze als ze met een zucht op de lekkere, versleten bank neerploffen. Dat vindt Mascha zelf ook. Toch spiegelt ze zich aan de andere moeders en zou ze meer willen zijn zoals zij.

En als ze denkt aan de schoolfotograaf schiet haar te binnen dat haar kinderen vanochtend een eitje hebben gegeten waarvan de helft op hun kleren zit en dat ze de vijfendertig kralenkettingen die ze gisterenavond maakten, hebben omgedaan.
Mascha gaat weer op de bank liggen en bedenkt dat ze vanaf vandaag alles anders gaat doen. En dat begint bij die leuke vader van het schoolplein dan maar zelf een bericht te sturen.

Tekst: Frieda Mulisch 

Frieda Mulisch komt uit Zuid (nou ja, het Leidseplein – bíjna Zuid), woont in Zuid (nou ja, inmiddels in Buitenveldert, maar dat is ook Zuid), ze werkt in Zuid en haar kinderen gaan naar school in Zuid. Ze schreef columns in Het Parool over de Zomer in Zuid, en werd geïnterviewd door Tatum Dagelet voor ZOZ – Zie Oud Zuid. Kortom: Frieda ís Zuid. Voor ZUID.nl schrijft ze over Mascha, een Amsterdamse moeder uit Zuid en haar vriendschappen en perikelen.