Fajah Lourens: “Ik geef gewoon niet op. Nooit niet.”
“Ik ben begonnen als actrice op mijn 21ste. Ik wilde altijd acteren en ik denk dat ik dat ook nog steeds het allerleukste vind, alleen heb ik heel sterk de drive gehad dat ik niet arm wilde zijn. Eigenlijk wilde ik heel graag rijk worden, omdat ik bang was om arm te zijn. Hier zat denk ik achter dat we uit een arm gezin kwamen. Toen ik ging acteren, verdiende ik bij Goede Tijden € 1350 per maand, toen ik wegging was dat ongeveer € 2200. Ik wist al heel snel dat ik wel wat meer wilde verdienen, dus het is voornamelijk uit financiële redenen geweest dat ik ben gestopt met acteren, niet omdat ik het niet leuk vond. Vervolgens ben ik gaan ondernemen. Ik ben ook heel eigenwijs, dus ik denk dat het voor mij sowieso best moeilijk is om voor een baas te werken. Daarnaast wil ik gewoon meer verdienen dan een average salaris, dus dan blijft er niet zoveel over. Ik vind ondernemen ontzettend leuk om te doen, met name – en dat is ook waar mijn kracht ligt – ondernemingen opstarten. In het afronden ben ik minder goed, ik ben vooral creatief. Na Goede Tijden heb ik echt van alles gedaan, omdat ik dacht: ik moet rijk worden. Toen heb ik ook heel veel verkeerde keuzes gemaakt. Zo heb ik een kinderkledingwinkel gehad en was ik de eerste in Nederland die begon met spray-tan cabines. Die dingen waren toen nog hartstikke duur en werden in één keer veel goedkoper, dus toen was ik al m’n geld kwijt. Ik heb heel veel vanuit paniekvoetbal gedaan, omdat ik rijk wilde worden. Wat ik daarin heb geleerd is dat je echt moet doen waar je hart ligt en dat je moet kiezen voor iets wat je ontzettend leuk vindt, want dan voelt het nooit als werk. Dan vind je het ook niet erg om in het weekend door te werken. En je doel moet nooit geld verdienen zijn of rijk worden.”
En dat was het toen wel?
“Dat was het toen wel. Ik heb er uiteindelijk alleen maar geld mee verloren. In 2015, na Expeditie Robinson, ben ik heel erg op mijn lijn gaan letten. Ik dacht: nu wil ik een keer fit worden. Consistent, dus niet afvallen, aankomen, afvallen, enzovoort. Toen ben ik Mykillerbodymotivation begonnen op Instagram en dat werd een heel groot succes. Dat deed ik echt vanuit mijn eigen passie en motivatie. Vervolgens vroegen allemaal mensen hoe ik dat aanpakte en zo is het heel organisch gegroeid. Op een gegeven moment kwam een uitgever op mijn pad en die vroeg of ik een boek wilde maken. Toen dacht ik nog: een boek? Wie leest er nou nog een boek? We leven toch in de internetwereld?! Mijn uitgever vertelde dat het elkaar heel erg zou versterken. Nou dat ging helemaal door het dak, ik heb 74 weken in de bestsellerlijst gestaan! Zelfs op nummer één én twee met mijn eerste twee boeken. In het Killerbody dieetboek uit 2015 stond dat je ‘s avonds een caseïne shake moest nemen. Ik had 15.000 boeken verkocht in de pre-sale, en ontving achthonderd mailtjes toen die uitkwam met de vraag wat een caseïne shake is. Toen dacht ik: ik moet een caseïne shake op de markt brengen! Dus toen ben ik als de wiedeweerga een proteïnelijn gaan lanceren. En nu liggen we in tweeduizend supermarkten.”
En nu ga je de Killerbody proteïnelijn zelfs in het buitenland verkopen!“Dat was altijd een droom. En ik heb een hele duidelijke strategie met Killerbody dat ik het uiteindelijk wil verkopen. Ik heb niet de ambitie om een foodbedrijf te houden, omdat er heel veel bij komt kijken, zoals voedselveiligheid, productie, voorraad. Je hebt continu meer geld nodig. Je verdient wel geld, maar dat wordt telkens geherinvesteerd in je bedrijf. En je hebt nog meer nodig, want je hebt altijd een paar ton aan voorraad op de plank liggen. Dus je komt eigenlijk de hele tijd geld tekort en dat is een manier van ondernemen die ik niet ken. Ik was laatst bij een Nederlandse online supermarkt en zij hebben een investering van 600 miljoen, maar draaien nog steeds verlies. Ik zou daar echt niet van kunnen slapen. Je moet het zo zien dat dat eigenlijk heel normaal is.”
Ben jij op dit moment winstgevend?
“Nee, ik draai geen winst. Ik heb zelfs één jaar alleen maar verliezen gedraaid. Dus er gaat iedere keer geld bij. Je wordt wel steeds groter en de producten liggen op heel veel plekken. En doordat je meer en groter gaat produceren, kunnen je prijzen naar beneden, maar dan hebben we het echt over centjes. Dus je moet je hoofd er heel erg bij houden.”
Wat vind je het leukst aan ondernemen?
“Dat het lukt. Het lukt bij iedereen als je doorgaat.”
Is dat zo?
“Ja, want het lukt ook heel vaak niet bij mij. Alleen geef ik niet op. Bij ondernemen val je ook. Je kan verliezen draaien, fouten, of verkeerde inschattingen maken, maar dat hoort er gewoon bij. Het gaat erom dat je daarna weer doorgaat. Dat je leert van die fouten en het gaat evalueren: wat heb ik verkeerd gedaan? En vervolgens de draad weer oppakt.”
Denk je dat mensen te snel de handdoek in de ring gooien?
“Ja, of mensen beginnen iets en komen er dan achter dat ze het toch niet zo leuk vinden. En dan stoppen ze. Tuurlijk, het is niet altijd leuk. Weet je hoe vaak ik ‘s nachts wakker lig? Dan stijgt het gewoon helemaal boven m’n hoofd. Ik heb honderd procent vertrouwen dat het goed komt, omdat ik weet dat ik kan anticiperen op dingen die niet goed gaan. En dat ik dan weer doorpak, ik geef gewoon niet op. Nooit niet.”
Tussen de bedrijven door heb je ook een nieuw boek uitgebracht: Killermindset. Waarom is dat er gekomen?
“In 2015 heb ik het Killerbody Dieet uitgebracht, dat is 300.000 keer gekocht, en al vrij snel ontdekte ik dat mensen eigenlijk niet kunnen afvallen, omdat ze steeds weer terugvallen in hun oude patroon. Dus mensen kunnen eigenlijk bijna niet consistent veranderen, tenzij ze echt zelf willen veranderen. Maar wat je heel vaak ziet, is dat mensen even een dieet gaan doen. Vervolgens komen die saboterende stemmetjes opspelen, dat je nu wel genoeg hebt gedaan en dat ene taartje wel hebt verdiend, waarna ze weer met hun oude leefstijl verdergaan. Of ze doen het daadwerkelijk twaalf weken lang en zodra ze het resultaat behaald hebben, gaan ze weer helemaal de andere kant op en eten ze het er allemaal weer aan. Dus het lukt mensen niet om er een lifestyle van te maken. Dat ben ik toen gaan onderzoeken en daarom heb ik het boek Killermindset gemaakt. Dit boek leert jou om echt naar jezelf te kijken. Waarom eet ik? Welke emoties zitten erachter? Ben ik een stress-eter? Waar komt dat vandaan? Maar ook alle andere dingen die je niet lukken in het leven. Ik kan ieder jaar wel een nieuw dieetboek uitbrengen en daar waarschijnlijk heel rijk van worden, maar dat voelt niet goed. Ik wil mensen echt helpen, door te kijken naar hun patroon. Dat doe ik ook bij mezelf. Ik ben continu bezig met waarom ik doe wat ik doe. Daarom weet ik bijvoorbeeld waarom ik zo succesvol ben; omdat ik niet arm wil zijn, bang was voor dat leven en mijn vader niet wilde teleurstellen. Ik denk dat het heel belangrijk is om te ontdekken waarom je gedrag er is en dat je de ander niet de schuld geeft van jouw gedrag, dat je het bij jezelf zoekt.”
En welke lessen staan er in het boek, die jij zelf de laatste jaren hebt geleerd?
“Ik heb het meeste uit mijn blauwdruk gehaald. Dat is wie jij bent geworden door je opvoeding. De dingen die je in je leven hebt meegemaakt. Stel dat je vaak ruzie maakt, of heel erg boos bent op de wereld, of op anderen, dan is dat vaak terug te leiden naar je jeugd. Dit ben ik gaan onderzoeken, door helemaal terug te gaan naar het begin, daar waar alles tot stand is gekomen. Door te kijken naar wat er in mijn jeugd is gebeurd waarom ik nu geen mensen vertrouw. Of waarom ik mezelf niet mooi vind, dat is ook een heel belangrijk thema. Ik denk dat ik de afgelopen jaren daar vooral naar ben gaan kijken, dus waarom moet het altijd perfect? Waarom had ik die borsten destijds nodig? Waarom moest ik nog strakker worden en was het eigenlijk nooit mooi genoeg? Toen ik in 2015 in de spiegel keek, zag ik nog steeds niet dat ik helemaal strak was. Dat zag ik ook bij al die mensen die m’n dieetboek hadden gebruikt. Ik zag bij hen wat ze deden, want ik heb heel veel mensen geïnterviewd, en ik besef nu pas, dat wat ik bij hen zag dat dat eigenlijk over mijzelf ging, want ik deed precies hetzelfde. Ik was ook helemaal strak met buikspieren en alsnog dacht ik: maar ik heb nog steeds putjes. De laatste jaren ben ik gaan kijken waar dit verkeerde zelfbeeld vandaan komt.”
Waar is dat ontstaan?
“Ik heb een bijzondere jeugd gehad, waarin mijn haar altijd kort werd geknipt en ik er best wel uitzag als een jongetje. Later werd ik gezien met mijn lichaam, dus daar heb ik een heel groot ding omheen gebouwd, omdat ik eigenlijk niet werd gezien door mijn vader. Die was er nooit. En dat gemis, dat noem je de symbiose, heb ik gezocht bij mannen. Opeens werd ik beloond met mijn uiterlijk, terwijl ik als kind het lelijke eendje van de klas was. Toen ik in beachclubs ging werken en opeens wel werd gezien, werd het gevoel gevoed dat ik er mag zijn, dat ik ertoe doe. Om die leegte die ik voelde op te vullen, ben ik de focus op mijn uiterlijk heel erg gaan vergroten. En toen kwamen die borsten. Het was natuurlijk ook een beetje ‘in’ in die tijd met Pamela Anderson en Baywatch. Dat is nu met de billen en lippen, en was toen met de borsten. Dus dat kon niet groot genoeg. Pas toen ik ze drie jaar geleden heb weggehaald, ben ik gaan achterhalen wáárom ik ze nou eigenlijk wilde. Het gaat uiteindelijk allemaal om bewustwording. Je thema’s blijven voor altijd je thema’s en je triggers blijven ook voor altijd je triggers. Alleen het belangrijkste is dat je niet meer vanuit die trigger reageert. Als mij vroeger onrecht werd aangedaan, reageerde ik vanuit mijn wantrouwen-trigger. Dan was ik niet meer tot rede vatbaar, omdat ik vanuit pijn handelde. Maar in de zakenwereld doet iedereen elkaar onrecht aan. Daardoor heb ik ook wel deals kapotgemaakt. Nu denk ik: had gewoon gekeken wat je eraan had overgehouden en je mond dichtgehouden. Als je zakelijk succesvol wilt zijn, zou ik aanraden een Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP) opleiding te doen. Daarin leer je dat de wereld zoals jij ernaar kijkt, dat dat niet de wereld is.”
Waar zou je zelf nog aan willen werken?
“Het is niet zo dat je nu iets hebt gedaan en dat je er dan bent. Mijn allergrootste les is geweest dat alles wat ik heb, heb ik opgebouwd omdat mijn vader me niet zag. Dus eigenlijk zeg je de hele tijd: kijk papa, wat ik allemaal heb gedaan. Dus je gaat heel hard werken en heel hard je best doen, zodat je vader tegen je zegt dat je het goed doet. Als kinderen niet gezien worden door hun vader, krijgen ze vaak bewijsdrang. En dat heb ik ontdekt, dus nu komt er wel veel meer rust. Nu wil ik uit dat grote huis weg, want dat was eigenlijk allemaal onbewust: ‘Kijk eens wat ik heb gedaan, pap, zie je me?’ En mijn vader is dood, dus die gaat nooit meer zeggen dat ik het goed heb gedaan. Dus wat je moet doen, is jezelf gaan zien en tegen jezelf zeggen dat je het hartstikke goed hebt gedaan!”
En waar wil jij over vijf jaar staan?
“Over vijf jaar wil ik dat ik mijn bedrijf heb verkocht. En dan wil ik in Spanje wonen. Met mijn paarden en mijn honden. Dat is natuurlijk wel een ding met mijn zoon en dochter. Ik ben namelijk echt een familiemens, dus ik zou het heel erg vinden om ze te moeten missen. Daarom ben ik nu iedereen al aan het masseren. Mijn dochter heeft een baan bij KPMG, maar doet ook alle administratie van mijn retreats. En in Spanje wil ik ook retreats organiseren, maar dan op grotere schaal, inclusief overnachtingen. Daar wil ik ook huisjes voor laten bouwen. En dan ga ik retreats geven in combinatie met paardencoaching, ijsbaden en dat soort dingen. Nu doe ik dat ook één keer per maand bij mij thuis. Dus dan kan Ier (Irem, red.) dat allemaal regelen en ik heb haar man ook al gecharterd om sales te gaan doen voor Killerbody. Ze moeten gewoon mee! Ik ben mijn vrienden ook aan het overhalen om mee te gaan. Ik heb een stuk grond gezien van 19.000 vierkante meter, daar mag een huis van 650 vierkante meter op, en dat is voor mij alleen veel te groot. Het is dichtbij Alicante en je hebt uitzicht op Ibiza. Het leven is daar zo anders… Over vijf jaar zit ik daar!”
Fajah staat 1 oktober met haar theatercollege Killerminderset in Schouwburg Amstelveen.
