VEDDER&VEDDER ZUSJES OVER HET MOEDERSCHAP
“Je denkt echt dat je het anders gaat doen dan alle andere moeders, maar stiekem ben je gewoon precies hetzelfde.”
Ze kunnen elkaar lezen en schrijven. De stralende tweeling Anne en Esther Vedder (34) wijken nauwelijks van elkaars zijde. Vakanties vieren ze samen (vooruit, hun partners mogen ook mee), sieradenimperium Vedder & Vedder loopt als een trein en ook het opvoeden van baby Frankie – de dochter van Esther – zien ze als een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Met de eerste op komst voor Anne weten ze één ding zeker: hij krijgt niet één, maar twee moeders.
We ontmoeten de Twins of Gold bij het recent geopende Margaux in de Beethovenstraat. Met de komst van deze Parisien Brasserie zijn de zussen maar wat blij: het ligt precies in het midden van hun woningen – misschien wel het enige dat ze niet (meer) delen. De zussen weten elkaar feilloos aan te vullen, zowel tijdens het interview als op zakelijk vlak. Met een recente vermelding in Forbes 40 Under 40 als ultieme kers op de taart.
Kunnen jullie me meenemen naar jullie jeugd?
Esther: “We komen oorspronkelijk uit Nijkerk. Dat is wel een beetje een boerendorp, al is het nog net een stad. Onze hele familie woont in Nijkerk, van beide kanten. Toch lonkte de grote stad altijd. Zodra we op onszelf konden wonen, gingen we meteen naar Amsterdam.”
Anne: “Terwijl we eigenlijk nooit veel van Amsterdam hadden gezien. We waren slechts een paar keer in de Kalverstraat geweest, om vervolgens weer naar het Centraal Station te lopen.”
E: “Maar familie is altijd wel heel belangrijk geweest. We gingen elke dag tussen de middag bij onze opa en oma eten met al onze neefjes en nichtjes. We woonden ook naast elkaar.” A: “Onze familie bestaat uit vijftig man die elkaar iedere zondag ziet. Daardoor zijn we ook best wel familiair. We zijn niet alleen hecht als gezin, maar met de hele familie.”
E: “Dat is wel echt iets heel bijzonders. Als je dan in Amsterdam gaat wonen, hoor je dat dat helemaal niet zo normaal is.”
A: “Dat willen we ook weer meegeven aan onze kinderen. Dat Nijkerkse familiaire, dus dat alle neefjes en nichtjes met elkaar opgroeien.”
Wat hebben jullie van je ouders meegekregen?
A: “Dat je je nooit te goed moet voelen voor iets. We zijn best wel humble opgevoed. Zo staan we er ook in met ons bedrijf: we voelen ons nooit ergens te goed voor. Wij werken even hard mee met ons personeel. Dat is wel iets wat onze vader ons heel erg heeft meegegeven. Dat je niet moet zeuren, maar gewoon aan het werk moet. Ik denk dat we mede daardoor ook zo ver zijn gekomen met onze onderneming, omdat we echte aanpakkers zijn.”
E: “Ik denk dat we altijd heel nuchter zijn gebleven. Die nuchterheid hebben we denk ik ook wel te danken aan Nijkerk. Dat heeft ons hier heel erg geholpen.”
Echte ondernemers! Zit dat ook in jullie bloed?
Beide: “Nee!” E: “Wel grappig, want we zijn niet ondernemend opgevoed, maar ons zusje en nichtje hebben beide ook een eigen bedrijf.”
A: “Het is niet met de paplepel ingegoten. Ik dacht altijd dat ik gewoon bij de Rabobank ging werken. Ik had nooit verwacht dat ik zou gaan ondernemen.”
Wanneer kwam het moment dat jullie iets voor jezelf gingen opzetten?A: “Tijdens de studie. Onze moeder gaf al sieradenworkshops vroeger, dus toen we een jaar of elf waren, gingen we vaak met haar mee. Toen we naar Amsterdam verhuisden, bedachten we dat die sieradenworkshops wel een goede manier zouden zijn om extra geld te verdienen. Vervolgens gingen wij workshops geven op vrijgezellenfeesten en aan studentenverenigingen, waardoor we al een beetje leerden om te ondernemen. Want het geld dat we verdienden moesten we weer investeren in nieuwe kraaltjes. Toen we klaar waren met onze studie, kregen we een kettinkje van onze moeder en bedachten we: hoe leuk zou het zijn als we daarin haar handschrift zouden kunnen verwerken. Alleen bestond dat niet, dus gingen we het zelf overwegen: als we het één keer willen doen en proberen, dan moeten we het nu doen. We hadden nog niks te verliezen, we woonden op kamers en je hebt dan nog niet echt vastigheid. Toen dachten we: we gaan er gewoon een jaar lang voor en geven alles op: feestjes, nieuwe kleding, vakanties. Als het na een jaar dan niet werkt, hebben we het in ieder geval geprobeerd. We moesten van onszelf elke dag om 08:00 uur ’s ochtends op kantoor zijn. Vet vroeg.”
E: “En je moest net gekleed gaan, ook al waren we maar met z’n tweeën.” A: “Tijdens de studie. Onze moeder gaf al sieradenworkshops vroeger, dus toen we een jaar of elf waren, gingen we vaak met haar mee. Toen we naar Amsterdam verhuisden, bedachten we dat die sieradenworkshops wel een goede manier zouden zijn om extra geld te verdienen. Vervolgens gingen wij workshops geven op vrijgezellenfeesten en aan studentenverenigingen, waardoor we al een beetje leerden om te ondernemen. Want het geld dat we verdienden moesten we weer investeren in nieuwe kraaltjes. Toen we klaar waren met onze studie, kregen we een kettinkje van onze moeder en bedachten we: hoe leuk zou het zijn als we daarin haar handschrift zouden kunnen verwerken. Alleen bestond dat niet, dus gingen we het zelf overwegen: als we het één keer willen doen en proberen, dan moeten we het nu doen. We hadden nog niks te verliezen, we woonden op kamers en je hebt dan nog niet echt vastigheid. Toen dachten we: we gaan er gewoon een jaar lang voor en geven alles op: feestjes, nieuwe kleding, vakanties. Als het na een jaar dan niet werkt, hebben we het in ieder geval geprobeerd. We moesten van onszelf elke dag om 08:00 uur ’s ochtends op kantoor zijn. Vet vroeg.”
E: “En je moest net gekleed gaan, ook al waren we maar met z’n tweeën.”
Waarom net gekleed?
E: “Omdat we dachten: dat is de mindset, de billionair mindset!’’
A: “Na een halfjaar was het kommer en kwel. Toen dachten we: oh mijn god, we moeten straks weer terugverhuizen naar Nijkerk. We hadden gewoon geen geld meer.”
Dus het liep niet direct storm?
E: “Nee, je denkt dat iedereen op ons briljante idee zit te wachten, maar zo werkt het gewoon niet. Uiteindelijk is het daarna heel snel gegaan, en zijn we vanaf toen heel hard gegroeid.”
Vedder & Vedder is natuurlijk jullie eerste kindje, maar er staat nog meer gezinsuitbreiding op de planning… Hoe is het om het ouderschap
te combineren met ondernemen?
A: “Ik had ten eerste nooit verwacht dat een kind zoveel liefde zou brengen in je leven. Ik vond baby’s altijd wel leuk, maar het was niet dat ik een ultieme baby liefhebber was ofzo. Toen Frankie werd geboren, bracht dat zoveel liefde en geluk in ons leven. Dat vind ik heel bijzonder om mee te maken.”
E: “Ik dacht dat je het wel even doet: een baby en werk combineren. Ik heb wel echt veel meer respect voor vrouwen en moeders gekregen hoor! Zo gemakkelijk is het niet.”
Wat vond je het moeilijkst?
E: “Na de bevalling ben je mentaal totaal niet bezig met werk. Ik heb er wel even voor nodig gehad om dat weer terug te krijgen. Ik dacht dat ik dat na een week meteen weer zou hebben, maar dat had ik écht niet.”
A: “Jij begon weer te werken in december, en dat is de drukste
maand voor Vedder & Vedder, ik denk dat dat ook wel heel pittig was. Er was geen tijd om het half te doen.”
E: “En als ondernemer heb je natuurlijk ook niet echt verlof.”
A: “Toen had ik jou een keer een appje gestuurd, waarin ik zei dat ik het heel knap vind hoe je het allemaal doet, ik weet dat het niet niks is. Toen zei je: ‘Echt? Ik moet hier bijna van huilen.’
E: “Ik merkte dat ik best wel onzeker was in meetings. Dat ik dacht: wow, iedereen denkt supersnel en doet heel veel op een dag. Ik loop echt achter. Ik moest er serieus weer inkomen. Je denkt echt dat je het anders gaat doen dan alle andere moeders, maar stiekem ben je gewoon precies hetzelfde. Alle clichés zijn waar.”
Je leest het hele interview in de nieuwste editie van Magazine ZOZ – Zie Oud Zuid!