LAUREN VERSTER OVER HAAR LEVEN OP EEN WOONBOOT
“MIJN HUIS IS NU ECHT MIJN THUIS, DAT IS EIGENLIJK WEL VOOR HET EERST.”
Programmamaker Lauren Verster (43) ontvlucht regelmatig haar overvolle woonboot in Amsterdam-Noord, waar ze samen met haar geliefde en drie jonge kinderen woont, om op het Cornelis Schuytplein neer te strijken en mensen te observeren. Zuid ziet ze als een soort biotoopje van mooie, goed geklede mensen en dat vindt ze heerlijk om naar te kijken! Haar fascinatie voor onontdekte, soms ruige communities legt ze al tien seizoenen vast in de gelijknamige documentaireserie ‘Lauren!’. De drang naar avontuur vormt de rode draad in haar leven. Toch zet het gezinsleven de gevierde avonturier met beide voeten op de grond.
Je houdt van avontuur en neemt graag in het buitenland verschillende leefstijlen onder de loep. Wat betekent thuiskomen dan voor jou? Is het een plek waar je tot rust komt?
“Ik heb drie jonge kinderen. Een zoontje van acht maanden en twee dochters van drie en van vijf jaar, dus het is thuis niet echt een plek voor bezinning. Ik woon op een woonboot in Noord met een grote tuin en een superfijn oud busje voor de deur. We hebben echt wel de ruimte, maar het is een kleine boot en we wonen er met vijf man. Het is bij ons thuis dus druk, chaos en veel troep. Het is niet een plek waar ik lekker in bad ga zitten met een kaarsje. Als ik tot rust wil komen ga ik liever wandelen en de natuur in. Of ik ga de stad in en ergens koffiedrinken met mijn dagboek en een beetje schrijven. Om tot rust te komen moet ik even alleen zijn. Maar mijn huis is nu wel echt mijn thuis. Dat is eigenlijk wel voor het eerst. Vroeger zat mijn thuisbasis veel meer in mijn vrienden en relatie, veel minder in mijn huis. Ik was regelmatig op reis en ben ook ontzettend vaak verhuisd. Van de Ceintuurbaan tot de Nieuwmarkt en van de Jacob Obrechtstraat tot Durgerdam. Ik heb me destijds ook nooit zo beziggehouden met de inrichting. Dat is nu wel veel meer, maar dat komt ook omdat ik kinderen heb en mijn man zich daar graag mee bezig houdt. Ik denk dat het daardoor ook wel helemaal klopt nu. We zijn met z’n allen echt een tafel die op zijn poten staat. Dat vind ik het fijnste gevoel ever!”
Hoe is het om met z’n allen op een woonboot te leven?
“Ik wilde al mijn hele leven op een woonboot wonen. Ik weet niet waarom, maar het is een gevoel van vrijheid. Het is eigenlijk een drijvende woonwagen waar je op woont, officieel heet het een woonark. Je kunt de auto’s voor de deur parkeren, het is er rustig en we hebben een hele grote tuin met kippen. We wonen aan een kanaal waar ik vaak zwem en iedere ochtend de zwanen te eten geef. Dus het is heel huiselijk en je leeft hier veel meer met de seizoenen.Tegelijkertijd is het niet een supergrote boot en wonen we er met z’n vijven. We hebben weleens overwogen om een nieuwe boot te laten bouwen, maar ik denk dat je dan alleen maar meer spullen gaat aanschaffen, terwijl ik eigenlijk moet minimaliseren. We zijn allemaal verslaafd aan kopen en consumeren, ik ook, terwijl de hele wereld eraan gaat. Daar moeten we vanaf, dus ik blijf gewoon op deze boot wonen.
Heeft het avontuurlijke er altijd al in gezeten bij jou?
“Jawel, maar mensen denken altijd dat ik per se op reis wil, maar dat is niet zo. Ik vind het leuk om naar groepen mensen te kijken waarom ze doen wat ze doen en hoe ze eruitzien. Dat er opeens deuren opengaan waar je normaal gesproken nooit komt en je ineens in een naakt dorp in Engeland staat of in een hippiedorp in de woestijn in Amerika. Dat maakt het natuurlijk superspannend en uitdagend, maar het is niet zo dat ik per se naar het buitenland wil. Ik zou best een programma in Nederland willen maken, maar dat is in dit genre veel moeilijker. Alles is hier al bekend, waardoor je minder snel verbaasd bent. Voor mij is het doel van het leven het leven zelf. Het is de volheid van alles, met alle ups en downs, de verschillende culturen die er zijn en om alles ervan te kunnen zien en meemaken. Dat is voor mij wel de reden om te leven.”
Was je bang dat je dat avontuurlijke zou kwijtraken met kids?
“Als je drie jonge kinderen hebt, is er wel veel minder tijd en moet je veel meer plannen. Ik keek vroeger altijd wel wat ik met het avondeten ging doen en nu zit je dat helemaal te plannen. Het leven wordt natuurlijk veel geregelder met kinderen en dat vind ik ook niet jammer. Ik heb alles gedaan en gezien dus daar heb ik geen onrust meer over. Dat betekent niet dat ik niet nog steeds mooie dingen wil maken en zien. Dat is ook de manier hoe ik naar de wereld kijk.”
Wat heeft in tien seizoenen ‘Lauren!’ de meeste indruk op je gemaakt?
“Ik vind het toch altijd het leukst om me in de communities onder te dompelen waarbij groepen buiten de gebaande paden zijn gaan wonen. Zo ben ik een keer op een plek midden in de woestijn geweest waar mensen zoals een kunstenaar, topchef, apotheker en huisarts uit het normale systeem zijn gestapt en een zelfvoorzienende enclave hebben opgebouwd. Iedereen verzorgde een bepaalde taak. Ze hadden zich eigenlijk ontworteld uit het systeem van de hypotheek betalen en in de file staan voor werk. Dat vind ik heel leuk om te zien. Hoewel ik inmiddels wel heb gezien dat het leven zich ook daar gaat herhalen zoals het hier is. Dan is bijvoorbeeld iemand de baas en wil iemand anders graag de baas zijn waardoor er ruzie ontstaat. Mensen zijn mensen, waar ze ook neergezet worden. Ik vind het idee wel fijn dat je kiest voor vrijheid. Dat vind ik fascinerend.”
Hoe kijk je naar Amsterdam-Zuid?
“Toen ik studeerde woonde ik op de Jacob Obrechtstraat, tegenover de kerk. Het was een hele fijne plek om te wonen en af en toe kom ik er nog weleens. Zuid zie ik een beetje als een biotoopje. In Noord zie je toch weer hele andere mensen, anders gekleed ook. Hier zie je dan opeens mannen met instapschoenen en nette broeken en vrouwen met mooie juwelen en chique tasjes. Ik was net ook bij de groenteboer en je moet eens raden hoeveel een bakje aardbeien er kost. 7,95 euro! Mensen kopen het ook echt. Dat vind ik fascinerend om te zien. Dan zit ik hier lekker op het terras met een kopje koffie en vind ik het heerlijk om allemaal te observeren. Het is ook een soort wereldje an sich. Zoals de cosmetische arts tegenover Joe & the Juice waar je telkens mensen naar buiten ziet komen met vergrote lippen of een botoxje. Iedereen ziet er hier gewoon heel chic en verzorgd uit. Ik vind het echt leuk om naar te kijken. Grappig dat mensen zich ook altijd gaan aanpassen als ze ergens komen wonen. Dat doe je denk ik automatisch.”
