UIT WAT VOOR NEST KOM JE?

“Ik heb op best veel plekken in Nederland gewoond, maar ik ben opgegroeid in Schiedam, waar mijn ouders nog steeds wonen. Ik heb in veel verschillende wijken gewoond en ben niet met een gouden lepel in mijn mond geboren. In Amsterdam woon ik in een hele fijne wijk, en een heel fijn huis, maar ik weet ook dat ik best wel in een reservaat woon. Daarom probeer ik vrij regelmatig uit mijn bubbel te stappen. In Rotterdam ben ik heel warm opgegroeid met de ‘niet lullen maar poetsen’ mentaliteit. Dat heb ik heel erg meegekregen van mijn ouders en zit denk ik nog steeds in me.”

WAT GAF DE DOORSLAG OM DE MEDIA IN TE GAAN?

“Ik vond school heel moeilijk. Als ik iets ‘moet’, vind ik dat lastig en daardoor kon ik niet zo goed aarden op school. Ik had meer vrijheid nodig in wat ik wilde doen. Tijdens het eindexamen van het zesde jaar zat ik in de feestcommissie en mocht ik presenteren. Dat vond ik zo leuk om te doen! De decaan vroeg me toen waarom ik daar niet wat mee ging doen. Dat was eigenlijk nooit een optie in mijn hoofd. Ik kom uit een familie waarin altijd tegen je werd gezegd dat je dokter moet worden of iets waarin je baanzekerheid hebt. Dus toen dacht ik: is dit dan ook een optie? Dat had ik eigenlijk nooit overwogen. Vervolgens ben ik naar Amsterdam verhuisd om in de media te kunnen werken. Ik ben gaan studeren en had allemaal bijbaantjes om zodoende de juiste mensen tegen te komen. Dat studeren ging steeds minder, maar mijn werk in de media werd steeds meer. Op een gegeven moment heb ik de keuze gemaakt om te stoppen met mijn studie en me volledig te richten op mijn werk, wat ik destijds als radio-dj bij Qmusic in de nacht deed. Ik heb toen heel lang geen daglicht gezien, dat was niet zo’n hele leuke periode. Toch heb ik altijd één doel voor ogen gehad en daar ben ik volledig voor gegaan.”

HEEL DOELGERICHT DUS!

“Ik vergelijk mezelf ook altijd met een paard met van die oogkleppen op: ik zie iets en daar ga ik voor. Ik denk dat mij dat heel erg heeft geholpen. Want ik heb ook vaak gedacht: het gaat niet lukken, ik kom er niet of ik ben niet goed genoeg. En nu weet ik dat alles onderdeel is geweest van mijn ontwikkeling. Je hoeft niet op het hoofdpodium te beginnen; al het andere is niet minder. Het werken bij de lokale omroep is niet minder dan werken bij een landelijk actualiteitenprogramma. Je leert er heel veel van en bent volop bezig met journalistiek. Dat waardeerde ik toen niet genoeg denk ik. Ik heb nu het idee dat ik er klaar voor ben, voor alles wat ik doe en dat ik genoeg bagage heb. Dus als mensen denken: waar komt zij ineens vandaan, dan komt dat omdat ik al zolang bezig ben om aan een basis te bouwen.”

IK HEB GELEZEN DAN JE IN EERSTE INSTANTIE WAS AFGEWEZEN BIJ QMUSIC EN DAT JE TOEN BENT BLIJVEN MAILEN. 

“Sterker nog, ik ben twee keer afgewezen als side-kick bij Q, haha! Maar ik voelde wel dat er nog ruimte was, en als die er is, dan wil ik er ook voor gaan! Dan ben ik niet iemand die denkt: laat maar zitten. Ik geloof er heilig in dat alles gebeurt met een reden. Die rol als side-kick paste helemaal niet bij mij. Toen ik solo-radio ging leren en maken, kwamen we erachter dat dat veel beter in mijn straatje ligt. Soms hoeft een ‘nee’ niet een ‘nee’ te zijn, maar een aanwijzing dat je misschien nog niet op het goede pad zit en dat je gewoon even moet uitzoeken wat wél bij je past. Het betekent niet dat het er niet in zit, maar het betekent dat dít er niet in zit.” 

VORIG JAAR HEB JE EEN LIJSTJE GEMAAKT MET WAT JE WILDE BEREIKEN IN 2022, HEB JE DAT OOK VOOR DIT JAAR GEDAAN?

“Ik maak elk jaar een lijstje. Ik vind het heel helder als ik het opschrijf. Het is ook niet erg als ik het niet haal, dus er zit niet per se druk achter, maar het helpt om doelen te stellen. Te bepalen hoe we er komen. Ik heb er zeker weer eentje gemaakt voor dit jaar. Ik praat veel over mijn carrière, maar ik heb op privé-vlak natuurlijk ook doelen. Ik wil er bijvoorbeeld meer zijn voor familie en vrienden, want daar schiet ik wel vaak tekort. Ik werk regelmatig in de weekenden en heb dat hiervoor ook altijd gedaan, waardoor ik heel veel verjaardagen en feestjes heb gemist. Ik wil niet op een dag wakker worden en er dan achterkomen dat ik misschien wel wat heb bereikt, maar het met niemand kan delen. Ik ben doelgericht, maar dat kan voor de mensen om me heen ook vermoeiend zijn. Dus ik vind dat ik daarin echt wel meer zou moeten investeren.”

WAT ZOU JE NU TEGEN DE KLEINE HILA VAN VROEGER WILLEN ZEGGEN ALS JE EROP TERUGKIJKT?

“Vind ik een moeilijke, want ik denk dat het de woorden zijn die ik nog steeds tegen mezelf zou zeggen, namelijk: geniet van de reis en maak meer plezier in wat je doet. En dat doe ik nu echt wel meer, maar dat zou ik nog meer moeten doen. Laatst gaf iemand mij het advies: ga even een tijdje lol maken en kijken wat je leuk vindt. Toen dacht ik: waarom ook niet? Verschillende soorten programma’s maken, kijken wat het beste bij me past. Het is niet erg om af en toe op je bek te gaan. Ik denk dat het ook wel het klimaat is waardoor je bang bent om fouten te maken. Er wordt je nu niet meer zoveel gegund. Ook als presentator is het best een harde wereld. Het hoort er ook wel bij; als je op een podium staat dan vinden mensen er wat van. Alleen heb je soms gewoon een flop.Dat kan gebeuren. Ik zou willen dat mensen iets vergeeflijker zijn. Die druk voel ik wel.”

HOE GA JE OM MET NEGATIEVE REACTIES?

“Ik heb sowieso geen Twitter, dat scheelt. Ik kijk ook niet per se online. Soms is kritiek ook best terecht, je hoeft je ogen niet te sluiten als iemand iets zegt wat hout snijdt. Dus ik kan het eigenlijk best wel naast me neerleggen als ik bepaalde dingen niet bekijk online. Je moet het gewoon niet opzoeken. Vroeger kon ik er wel echt mee zitten, toen ik bij de radio werkte. Als één van de weinige vrouwen voelde ik heel veel druk. Ik had het idee dat ik net een tandje erbij moest zetten.”

WAT VOND JE ERVAN OM IN ZO’N MANNENWERELD TE WERKEN?

“Er wordt hele ouderwetse radio gemaakt en er is geen visie over hoe ze dat landschap kunnen veranderen zodat meer mensen zich vertegenwoordigd voelen. Bij de publieke omroep wordt daar beter over nagedacht, daar zijn veel meer vrouwen. Maar bij de commerciële stations is het zeldzaam om een vrouw te zien. Dat komt door de ouderwetse radiobazen die erachter zitten. Voor mij hoeft het niet op die manier. Er wordt ook altijd gezegd: ‘Die vrouwen zijn er niet.’ Maar het is zo’n afgesloten wereld, waardoor het heel moeilijk is om erbij te komen. Als je er moeilijk bij kan komen, kan je ook geen mensen meenemen in een nieuw geluid en dan blijf je altijd hetzelfde houden. Dat cirkeltje houdt zichzelf al jaren in stand en ik zie daarin ook geen vernieuwing.”