Hij heeft een knappe kop, schrijft boeken en columns, zingt een aardig deuntje en organiseert ook nog eens de leukste feestjes. We hebben het natuurlijk over Yuki Kempees, hét gezicht van de band Kris Kross Amsterdam en bekend van zijn roman ‘Cirkels zijn alleen mooi als ze rond zijn’, waarin hij – deel autobiografisch – letterlijk een boekje opendoet over zijn verleden als vrouwenverslinder.

De creatieve Zuid-bewoner heeft een drukke zomer vol optredens achter de rug. Maar tijd om uit te rusten heeft hij niet, met Amsterdam Dance Event voor de deur én een nieuw album dat binnenkort uitkomt. Gelukkig vond Yuki in z’n overvolle agenda een gaatje om met ons een frisje te pakken op zijn favoriete plek in De Pijp: Happyhappyjoyjoy.

Je bent opgegroeid in het Brabantse Oosterhout. Hoe ben je in Amsterdam terechtgekomen?
“Toen ik de sportacademie in Tilburg had afgerond, dacht ik: wat moet ik nou? Want ja, gymleraar worden, daar had ik geen trek in. Vroeger wilde ik politieman worden. Ik ben opgegroeid met Baantjer en mijn moeder keek heel veel krimi’s. Ik ben toen Recherchekunde gaan studeren. Daarvoor moet je solliciteren bij een politiekorps en ik werd aangenomen bij het korps in Amsterdam. Al snel bleek dat ik daar niet paste. Ik ontdekte feestjes en meisjes…  Na het uitgaan dronken over het Leidsepleun naar huis lopen, dat kan natuurlijk niet als politieman. En toen kwam weer die grote vraag: wat ga ik nú doen? Amsterdam beviel goed en ik besloot aan de UvA Media & cultuur te gaan studeren.”

En toen kwam je opeens met een succesvol boek!
“Tijdens de bacheloropleiding volgde ik een vak ‘creatief schrijven’. Dat vond ik zo leuk dat ik korte stukjes ben gaan schrijven op een website. Ik dacht: als ik nu zestig van die korte stukjes over hetzelfde thema schrijf, dan heb ik een boek. In 2014 kwam mijn debuutroman ‘Cirkels zijn alleen mooi als ze rond zijn’ uit.  Na het schrijven van het boek heb ik meteen een vaste column gekregen bij Glamour. Die schrijf ik – nu vijf jaar later – nog steeds. Dit waren mijn eerste stappen in de entertainmentwereld. Zonder te solliciteren.”

Hoe ben je vervolgens op het podium beland?  
“Na het boek en de column kwamen er steeds meer nieuwe dingen op mijn pad. Ik deed wat televisiewerk en werkte een creatief concept uit voor festivals: discobingo. Dat was een succes en zo stonden we onder andere op Solar en Mysteryland. Het was vooral plaatjes aan elkaar praten, een beetje zingen, hints geven, imitaties doen van artiesten zoals R. Kelly en Whitney Houston. Dat paste heel goed bij mij! Er kwam in die tijd steeds meer vraag naar een entertainmentelement op festivals en feesten. De mensen waren wel een beetje uitgekeken op alleen maar een DJ op het podium. En toen ontmoette ik Jordy en Sander van Kris Kross. Zij zagen het wel zitten met mij erbij. Dat was in 2015 en we zijn nooit meer uit elkaar gegaan.”

Ben jij een muzikale schrijver of een schrijvende muzikant?
“Ik zie mezelf eerder als een entertainer, een creator. Ik houd van dingen maken en producten afleveren. Ik heb bijna een verslavende drang om steeds iets nieuws te maken. Het hoeft niet per se iets te zijn wat nog nooit iemand anders heeft gedaan, maar voor mezelf wel iets wat net buiten mijn comfort zone ligt. Net als met het schrijven. Het begon met die korte stukjes en de volgende stap was een boek. Hetzelfde geldt voor muziek produceren en op een podium staan. Ik kan goed lullen en ben ook niet bang voor grote groepen. Maar ga maar eens optreden voor tienduizend man. Ik heb altijd de behoefte om mijn grenzen te verleggen. We hebben een waanzinnig jaar achter de rug met Kris Kross, maar ik kijk daar heel realistisch naar. Je moet niet verwachten dat het altijd zo blijft. Daarom kijk ik continu naar de volgende stap of naar de volgende markt die we kunnen veroveren.”

>> Het artikel gaat verder onder de advertentie << 

>> Vervolg artikel << 

En wat is die volgende stap nu voor jou?
“Mijn soloplaat komt op 1 november uit. Het wordt een mix tussen R&B en singer-songwritermuziek. Nederlandstalig, want ik denk dat de Nederlandse markt nu wel weer klaar is voor iets meer diepgang. Ook dit ligt net buiten mijn comfortzone. Ik rap en zing normaal wel mee met grote artiesten, maar zelf met alleen mijn vocalen op door mijzelf gemaakte muziek, dat is weer een geheel nieuwe uitdaging. Een eigen passieproject naast Kris Kross Amsterdam.”

Als voormalig womanizer heb je al een tijdje een relatie met modeblogger en kledingontwerpster Lizzy van der Ligt. Ben je bij haar je wilde haren verloren?
“Ja! Gewoon letterlijk. Bij haar vond ik wat ik zocht. Ik was altijd op zoek naar the next better thing. Ik wilde gewoon niet settelen. Ik was altijd bang dat er om de hoek nog een Marilyn Monroe klaar zou staan, ofzo. Maar sinds ik haar heb ontmoet, is die drang om verder te kijken weg. Ik kan bij haar volledig mezelf zijn en we genieten van het wederzijdse vertrouwen. Alles wat wij doen sluit zo op elkaar aan, waardoor ik nooit meer in mijn hele leven de illusie ga hebben dat ik een puzzelstukje ga vinden dat nog beter past. Dat gebeurt gewoon niet. Voor mij is zij the best there is.”

Je wilde afspreken bij Happyhappyjoyjoy. Waarom is dit zo’n fijne plek voor jou?
“Ik ben madly verliefd op Azië. Mijn opa komt uit Indonesië dus ik ben opgegroeid met de Aziatische smaken. Azië heeft voor mij iets wat zo grotesk is, zo anders. Op een bepaalde manier is het ook heel mysterieus. Wanneer we door Azië toeren, moet ik er gewoon op uit. Jetlag of niet. Happyhappyjoyjoy, ondanks dat het in De Pijp is en wel een beetje een hipster plek is, geeft me een beetje het gevoel van Azië. Ik vind die open keuken cool, die rode lampen, al die toffe kleuren… en dan is het eten ook echt goed!”

fotocredits: Davien Hulsman

En waar kunnen we je verder tegenkomen?
“Na een periode van slecht eten en een slecht ritme door de nachtelijke optredens kom ik op een punt dat ik goed op mezelf moet letten. Dan ga ik naar Juice Brothers voor een harde reset en vervang ik drie dagen lang al mijn maaltijden door gezonde sappen. Verder kom ik graag bij Brasserie Bark aan de Van Baerlestraat. Daar kan je tot 1 uur ‘s nachts kreeft en ander lekker seafood krijgen! Ideaal na een avondje optreden wanneer ik niet weer in een of andere shoarmatent wil eindigen. Een goed stukje vlees eten bij The Roast Room bij de RAI is voor mij ook echt een feestje. Meetings vind ik relaxt om in de lobby van het Conservatorium Hotel te doen. Minimaal eens per week lunch ik met haring op de Albert Cuyp. En de saoto soep bij Warung Mini, die kan ik wel meerdere keren per week eten! Verder ben ik gek op het Sarphatipark en loop ik graag hard langs de Amstel. Eigenlijk speelt mijn hele leven zich doordeweeks af in De Pijp!”

Amsterdam Dance Event staat weer voor de deur. Hoe zien die dagen er voor jou uit?
“Dat is echt niet normaal. Echt insane! We geven dit jaar een kick-off feest op de woensdag. De rest van de dagen heb ik veel meetings en ik pak zelf ook graag een feestje mee. Voor mij persoonlijk betekent het dat ik zoveel mogelijk mensen probeer te zien en te ontmoeten. Het begint meestal rond een uur of tien met een koffieafspraak gevolgd door een lunchafspraak. In de middag ga ik naar talks toe, waar de laatste trends binnen de dance industrie besproken worden. Iedereen van over de hele wereld komt naar de stad voor de goede feesten en om de laatste trends te ontdekken. De stad bruist gewoon tijdens die dagen! Amsterdam mag trots zijn op ADE. Iedereen ziet de stad als hét epicentrum van de dance.”

Fotografie: Davien Hulsman

Tekst: Jeffrey Struijk