Diederik is een man van ‘pak ‘em beet begin dertig’. Hij staat volop in het leven, reist de wereld over naar tropische oorden, nipt champie met zijn vrienden op de leukste feestjes en heeft een fantastische baan. Maar toch mist er iets…

Met het zweet op m’n rug kom ik aan bij het appartement van mijn vriendin Anne-Fleur. Het is 21.14 uur en ik heb het zonder boete naar ons borrelavondje met een select groepje vrienden gered. Living on the edge. Nu heb ik tijdens een gemiddelde avond doorzakken vóór de corona-uitbraak geregeld wel meer dan 95 euro uitgegeven, maar dat voelt psychologisch toch even anders.

“Ik trek het niet meer jongens”, verzucht mijn vriendin Anne-Fleur, terwijl ze mij een glas wijn inschenkt. “Die gozer waar ik laatst over vertelde, hè? Ik ben alwéér geghost. Die kutgasten!” Anne-Fleur is al enige jaren vrijgezel en heeft iedere bestaande datingapp inmiddels uitgespeeld. Eerder tijdens de lockdown had ze meerdere avonden per week een date met verschillende gozers die ze kort daarvoor digitaal had leren kennen. Iedere keer weer dacht ze – tevergeefs – toch echt die droomvent aan de haak te hebben geslagen. Die onschuldig aandoende wandeldates op afstand die puntje bij paaltje altijd boven op het paaltje eindigden én vervolgens resulteerden in een gebroken hartje, zitten er nu met die avondklok helaas niet meer in. “Overdag is dat wandelen toch wat minder romantisch en wat lastig te combineren met werk, en zo. En om nu direct bij een onbekende thuis af te spreken vind ik doodeng.”

“Maar lieverd, dat hele daten met onbekenden is toch überhaupt niet safe op dit moment? Helemaal niet met jouw voorkeur qua mannen. Die Braziliaanse coronavariant schijnt rete besmettelijk te zijn! Je kunt maar beter voorzichtig doen”, zegt Lisa. “Eerst maar die vaccinatie, dan weer penetratie.”  

“Joh Anne, dat moeilijke gedoe. Als je net als ik die lockdown tussen je benen zat bent, ga je toch gewoon lekker een keertje met mij mee? Ik kan je verzekeren: die pyjama parties zijn er met de jaren alleen maar leuker op geworden”, begint onze vriend Beau. “Voor negenen zorgen wij dat we gewoon met een groep gezellige mensen bij iemand thuis zijn en we voldoende drank en andere pretmiddelen in huis hebben. Het mondt iedere avond weer gegarandeerd uit in één grote orgie. De lockdown hoeft echt geen cockdown te betekenen hoor!”. Alle drie schuiven we onze stoelen ietsje verder bij Beau vandaan.

Die volgende ochtend word ik op Anne-Fleurs bank wakker. Ik denk een lichte kriebel in mijn keel te voelen. Misschien kan ik me de komende tijd beter nog maar even gedeisd houden…

X Dick